Fotografia jest ze mną od dawna. Będąc rodzinnym, imprezowym i wszędobylskim fotografem, dokumentowałam wszelkie ważne, uroczyste, zabawne, czasem – patrząc z perspektywy lat – żenujące momenty:) Potem przyszedł czas, kiedy zwykłe pstrykanie dla zachowania wspomnień przerodziło się w coś bardziej świadomego – moją pierwszą modelką została moja siostra, a czasem ja sama. Wtedy coś zaczęło się dziać. Moje zdjęcia zaczęli doceniać – wiadomo, najpierw rodzina i bliscy, kolejnym krokiem było pokazanie ich szerszemu gronu. Nie zapomnę, jak z drżeniem serca zaglądałam, czy moja praca zyskała aprobatę oglądających na portalach fotograficznych…
Nie wiem, że bardziej fotografia rozwijała się ze mną, czy ja rozwijałam się dzięki niej. Na pewno przeprowadziła mnie ona przez proces własnej akceptacji. Kiedy teraz spoglądam wstecz widzę, jak z każdym zdjęciem, z każdą sesją, zyskiwałam pewność siebie, a zwłaszcza przeczucie – że coś potrafię. Zaczęłam mocniej wierzyć w siebie, walcząc z perfekcjonizmem i ciągnącym w dół porównywaniem się do innych.
Sercem moich zdjęć jest portret. Najczęstszym obiektem moich zdjęć jest kobieta, na różnych etapach życia. To Ją chcę pokazać. To Jej chcę pokazać, że jest piękna. My, babeczki, mamy to do siebie, że nie doceniamy się. Zawsze znajdziemy coś, co chciałybyśmy w sobie zmienić, co mogłoby być inne, według nas – lepsze. Upierdliwe kompleksy skrywane mniej lub bardziej nie dają nam spokoju.
Moim celem i moją misją stało się więc pokazanie, że każda kobieta jest piękna. Każda. Chcę, żebyście z moją pomocą też to w sobie zobaczyły. Jeśli tego potrzebujesz, jeśli chcesz zrobić coś wyłącznie dla siebie samej – zapraszam.
